Over Romeinen, eenden en jeuk

Vandaag zat ik met kleine man bij de dokter. De praktijk wordt door twee dokters gerund - dokter Boon en van de Waal - maar na bijna vijf jaar weet ik nog steeds niet wie wie is. Het antwoord op kleine man's vraag 'ga ik naar Boon of Waal'  moest ik dan ook schuldig blijven. Ik had hem wel al kunnen bevestigen dat er niet zou worden geprikt. Beter, want in dat geval wilde hij de ochtend school best inruilen voor een doktersbezoekje. En nog even langer in bed blijven liggen. Want daar hadden we vanmorgen tijd voor. Gezellig. En terwijl ik koffie dronk, spijkerde kleine man me bij. Over Jezus die dood is gegaan met Pasus. Door de Romeinen. En over waarom eenden kunnen zwemmen. Nou? Omdat ze een potje met vet hebben. En tenslotte over de letter Bu. De letter Bé? Nee, mama, de letter Bu. Van buik en van billen.

Bij de dokter had kleine man ook praatjes voor tien en terwijl hij onder tafel de tenen van dokter Boon of Waal aantikte, legde ik de reden van ons bezoekje uit. Jeuk! Kleine man heeft bijna altijd de kriebels. Niet zo gek met een vader die van het woord allergie al rode bultjes krijgt, maar wel zielig. En toen hij me van de week voor het slapen gaan toevertrouwde: "Mama, ik heb altijd jeuk", brak mijn hart en besloot ik dat het smeren met verzachtende olie en zalfjes niet genoeg was. Er moest nader onderzoek komen.

Tien minuten later stond ik buiten met een zalfje... oké, en een verwijzing voor een allergie-onderzoek. Op het grote witte vel stond een kruisje bij hond, kat, koemelk, huisstofmijt, graspollen, berkenpollen, kippen-eiwit en pinda. Ik had natuurlijk meteen door kunnen rijden naar het ziekenhuis, maar de dokter had me net verteld dat hij voor het onderzoek een buisje bloed zou moeten geven. "Een heel buisje bloed, dokter Wool van de Baan?" Ja, knikte ze bevestigend. "En dan is het nog niet zeker of er iets uit komt. Het is soms een ware zoektocht met allergieën." Terwijl ik inmiddels net zo wit zag als het verwijsformulier, bedacht ik dat ik best nog even eerst kon smeren met de verkregen crème en dat - als dat niet hielp - grote man het onderzoek wel op zich kon nemen, als ervaringsdeskundige.

Daarmee hadden we de rest van de dag vrij. En terwijl kleine man op zijn fiets met twee extra zwabberende wieltjes over het schoolplein roetsjte, voelde ik ook kriebels. Voorjaarskriebels!