Niets

De plannen zijn gewijzigd vandaag. Geen trip naar Den Haag met vriendinnen I. en S. Vriendin I. is ziek en vriendin S. ontkent nog maar heeft betere tijden gekend. Geen Anton Corbijn dus. Niet vandaag tenminste, want we spreken een raincheck af. Als het gesnotter voorbij is en de zon zich weer laat zien. Hoewel ik het jammer vind, is een onverwachte lege zondag ook wel een luxe gevoel. Rustig opstaan met kleine man, terwijl grote man deze keer lekker kan blijven liggen. Ontbijten op de bank, voor deze keer, terwijl kleine man Jungle Book kijkt en ik niet kan kiezen tussen Up en de krant.  Als alle broodjes op zijn en er wat fruit geblenderd is, bakken we een taart. Een citroencake uit Pauline's Keuken. Kleine man - bloem op zijn neus en puntje van zijn tong uit zijn mond - helpt mee. Hij 'klutsert' en spatelt. Niet moeilijk toch. Voor we het weten zit de cake in de oven en begint het huis lekker te ruiken.

Daar maken we ook grote man mee wakker.  En terwijl hij wakker wordt met espresso, moet ik ervoor waken niet in de praktische-stand te schieten. Lees: was erin, bedden afhalen, nog even koffie bestellen online. De talloze mogelijkheden schieten door mijn hoofd. Niet relaxed. Ik wil namelijk het liefste helemaal niets. Maar ik lijk het verleerd. Gewoon niets doen. Manlief is daar veel beter in. Dat ergert me. Ik ben natuurlijk gewoon jaloers. Toen ik nog vierhoog achter in de jordaan woonde, kon ik het zonder nadenken. Niets doen en de zondag laten verdampen op de bank met een boek en wat lekkers erbij. De oven piept. Het lekkers is klaar. Nu ik nog.