Je zou denken...

Kleine man roept, ver voor de wekker. Hij kruipt bij ons in bed, maar kan niet meer slapen. De warmte hangt nog in de slaapkamer. Dan de echte wekker, nog een keer omdraaien. Ik heb koffie nodig en stommel de trap af, poes draait om mijn benen. Ze heeft eten nodig, wat extra water. Met twee koffie en een beker melk weer naar boven. Beetje wakker. Aankleden, insmeren en smeren. Jam en vlokken. "Lekker", smakt kleine man. Ik maak nog maar een koffie. Dan snel naar school. Te laat, maar op de laatste schooldag is dat niet erg. Je zou bijna denken dat het een gewone dag is. Maar ik rijd door naar het ziekenhuis. Het is geen gewone dag. Met een brok in mijn keel en een knoop in mijn buik, rijd ik weer naar huis. Nog even langs de bakker en de slager. Ik zou willen dat het een gewone dag is. Maar het is geen gewone dag. Ik slik nog maar eens, doe met mijn ogen dicht een wens en spring dan  op de fiets. Kinderen ophalen van school. Je zou denken dat het een gewone dag is. Maar dat is het niet.