Bam!

Het is een week van mijlpalen. Kleine man vijf jaar. Middelste naar de bovenbouw. En oudste naar de middelbare. De middelbare! In de zomervakantie zoemde het woord - met uitroepteken - vaak door mijn hoofd als ik naar haar keek. Mijn blonde stoere meisje. Want een meisje is ze nog. Gelukkig, vind ik stiekem. Nog geen gepuber. Geen rollen met haar ogen. Wel mondig, maar op een grappige manier. De zomer ging op aan stunten op haar zelf gekochte BMX-fiets, kampvuurtjes maken, serieuze wonden schminken, Duck's lezen (stiekem ook de Tina), schaken met haar vader, pesten met de rest van het gezin, koken, zwemmen en haar kleine broertje leren racen door de wijk. Ook moesten er boeken gekaft, want na de vakantie... "Vind je het spannend?", vroeg ik meerdere malen. Haar antwoord bleef hetzelfde ook al kwam de eerste schooldag dichterbij: "Mwoah, niet echt", terwijl ze haar schouders ophaalde en daarmee haar lange blonde haren naar achteren schoof.

"Hoe gaan we dat doen?", vroeg ik manlief meerdere malen. Zijn antwoord bleef hetzelfde ook al kwam de eerste schooldag dichterbij: "Gewoon", terwijl hij me lachend aankeek. Op mijn "ik wil niet dat ze een sleutelkind wordt hoor", lachte hij nog wat breder. "En ik wil ook dat je voortaan goed bereikbaar bent op je werk overdag, want ze gaat vast en zeker bellen".

Mijn lief kent zijn kind. Hij hielp met kaften, regelde een telefoon zodat ze voortaan zou kunnen appen met haar vrienden (ze zat inmiddels wel heel alleen op KIK) en had een serieus gesprek met haar op de avond voor de eerste schooldag (ik hoorde ze lachen). En oudste? Die hield niet op met vertellen dat ze pas om kwart over twaalf op school moest zijn die maandag. Om kwart over twaalf! "Dan zijn jullie toch al naar je werk he?" Diezelfde lach als haar vader. "Ik kan thuis werken, als je dat prettig vindt." Ze keek bijna alsof ze met haar ogen ging rollen, maar zei toen lief: "Dat hoeft niet hoor".

En nu zijn we alweer een week verder. Een week waarin ze zelfstandig van en naar school fietst. Op tijd komt. Beste vrienden L. en P. veilig aan haar zijde. Een week waarin ze slechts twee keer belde (mij, haar vader pakte niet op), één keer omdat ze haar schoen niet kon vinden (ik vond hem 's avonds in de wasmand) en één keer om te vertellen dat ze na een uurtje alweer vrij was. Ze heeft een filmpje gemaakt in Eye, bijna 28 namen uit haar hoofd geleerd, op haar rooster getuurd, gekanood en gefree-runned en gepuzzeld hoe ze haar boeken het meest efficiënt van het ene huis naar het andere krijgt ("papa, kun jij me morgen brengen naar mama?"). Het belangrijkste, haar ogen stralen. Ze vindt het leuk. Aan tafel vertelt ze honderduit voor haar doen. Bam!, roept ze regelmatig om haar verhalen kracht bij te zetten.

"Bam!?", vraag ik.
"Ja", lacht ze.
"Je weet wel, BAM!!!!"
De middelbare schooltijd is officieel begonnen.