Valentijnsdag, is dat niet iets voor tieners? Nee. Zondagavond 14 februari is hét moment om samen te zijn met jouw grote liefde. Jullie verbondenheid is bekroond met het krijgen van één of meer pannenkoekenmonsters en sindsdien is de aandacht voor elkaar soms ver te zoeken.
Klinkt bekend? Kom dan saampjes genieten van ons speciale drie-gangen liefdesmenu (€30 p.p.). Oppas regelen is niet nodig, want: de kinderen eten eerst een pannenkoek en worden daarna vermaakt met verhalen bij het kampvuur. Ze zullen ademloos luisteren naar de spannende verteller. Ondertussen kijken jullie elkaar diep in de ogen en voeren elkaar hapjes...
Cupido schoot raak. Het was achteraf gezien misschien PMS, maar dit ging over mij en binnen een minuut had ik geboekt. Een romantisch etentje met mijn lief, die al weken meer aandacht had voor zijn werkmail dan voor mij. Maar ook een leuke avond voor onze drie pannenkoekenmonsters. Kampvuur en verhalen, misschien mochten wij ook wel aanschuiven.
Valentijn brak aan en de regen kwam met bakken uit de lucht. De romantiek moest het doen met een paar wijntjes minder vanavond en ik pakte de auto om de meute naar de plaats van bestemming te rijden. Terwijl de kinderen enthousiast reageerden toen we de parkeerplaats van Stroop opreden, keek mijn lief bedenkelijk. Hij houdt niet van pannenkoeken. En ook niet van kou overigens... Met onze mutsen op en handen diep weggestopt in onze zakken liepen we een romantische avond tegemoet. De kinderen joelden en sprongen in de plassen. De open plek waar normaal het kampvuur brandde, stond half onder water. Maar binnen hingen ballonhartjes en lagen rozenblaadjes op onze tafel voor vijf. Naast ons ook een gezin met drie kinderen, drie meiden, twee grote en een nakomertje. Zagen wij er net zo moe uit? Pas na ons voorgerecht en drie pannenkoeken met spek en stroop voor de monsters, kwam de verhalenverteller uit zijn luie stoel. Ik veerde op en keek mijn lief alvast maar eens diep in zijn ogen (zag ik er ook zo moe uit?). Middelste en kleine man schoven aan voor het verhaal over Romeo en Julia. Terwijl oudste zich nog door haar pannenkoek met spek en kaas aan het worstelen was, liet ze tussen het kauwen door een zucht van afkeur klinken: "Romeo en Julia, dat hoef ik echt niet te horen". Dus terwijl het hoofdgerecht werd geserveerd, praatte ze ons gedetailleerd bij over de film die ze vrijdagavond had gezien. Tijdens het toetje wisselde ze met haar vader van stoel en blikte ik de rest van het romantische diner in twee helderblauwe ogen terwijl mr. brown eyes naast me probeerde zijn lachen in te houden.
"Doe je mond nog eens open, A.", vroeg ik.
"Hoezo?"
"Dan kunnen je vader en ik zoenen bij de fonkelende schittering van je beugel."
"Iiiiewww".
Je begrijpt het al. Met dit romantische uitje konden we er weer weken tegenaan. Aangeschoten, bijgepraat en weer net zo verliefd als in het begin... Terwijl manlief twee kinderen van de grond viste, schoenen en jassen verzamelde, babbelde oudste stoïcijns verder terwijl ik afrekende. Toen moest er een wedstrijd gedaan wie het eerste bij de auto was. Nog wat geruzie en sussen. En thuis instoppen en voorlezen, terwijl oudste nog maar eens gezellig bij ons op de bank kroop.
De liefde dus. In deze fase van ons leven. Doe je niks geks, zou Brigitte Kaandorp zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten