Vandaag brengen we de meiden weg. Na drie weken vakantie bij ons, gaan ze nu naar mama. Nog een keer op vakantie. Een van de weinige voordelen van gescheiden ouders, aldus oudste. Ik ben blij voor ze, met mijn hoofd, maar in mijn buik voelt het anders. Een bokkig en chagrijnig gevoel. Ik vind het stom! Drie weken zonder de meiden. Nog een laatste lange knuffel van middelste. Ik ruik aan haar krullen en vraag haar de zon mee terug te nemen. Dat belooft ze. Ook belooft ze elke dag bij de lekkere patatas bravas van Celeste aan me te denken. Dan doe ik dat aan haar als ik een boterham met kaas eet. En dat is elke dag. Oudste geeft me een knuffel en moppert dat mijn shirt in de was moet. In de gang krijg ik snel nog een zeldzame kus op mijn mond. En daar gaan ze.
Ik maak een koffie en bedenk wat we vandaag gaan doen. Om de vakantieblues die nu dubbelop voor de deur staat op afstand te houden.
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
zaterdag 6 augustus 2016
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verhuisbericht
Mijn blog is verhuisd naar dagelijksedingen.blog Zie ik je daar?
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart...
-
Ik interview middelste voor mijn boek. We moeten er allebei een beetje om grinniken terwijl ik de dictafoon op mijn telefoon test. Met een k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten