Politiek plasje

DWDD staat aan en kleine man kijkt mee. Jan Terlouw vertelt over het Manifest dat hij heeft opgesteld samen met de politieke jongerenorganisaties. Aanleiding was het touwtje uit de brievenbus, het resultaat een prachtig Manifest met 5 punten die duurzaamheid moeten gaan waarborgen. Een van de punten stelt dat multinationals nu eindelijk verantwoordelijkheid moeten gaan nemen en allereerst belasting moeten gaan betalen. Logisch toch. "Hear Hear!", roep ik tegen het scherm en mijn lief die achter zijn laptop de multinational waarvoor hij werkt tevreden probeert te houden.

Kleine man wil weten waarover het gaat op tv. Ik vertel hem dat het over politiek gaat. Zijn wenkbrauwen fronsen bij het woord en hij vraagt wat politiek betekent. Mijn uitleg brengt vooral heel veel andere ingewikkelde woorden met zich mee. Wat betekent stemmen? Wat is regeren? En wat gebeurt er als straks iedereen op jou stemt, mama? Als ik uitleg dat er niet op mij gestemd kan worden omdat ik niet in de politiek zit, krijg ik opnieuw een waarom van kleine man naar mijn hoofd geslingerd. In gedachten had hij het rode kruisje al achter mijn naam of dat van zijn vader gezet.

Het blijft even stil bij het besef dat ik straks niet ga bepalen hoe we het in ons land gaan doen. En zijn vader ook niet. Dan zegt hij: "Ik zou het wel weten als ik in de politiek..." Ik zet de tv op pauze. Lief stopt met tikken.

"Ik zou ervoor zorgen dat iedereen als hij een plasje doet niet doortrekt als hij weet dat er nog iemand anders ook moet plassen. Dat kost geld en water. Toch mama?"

Ik knik en glimlach, stiekem een beetje trots op deze duurzame bijdrage. Kleine man fronst opnieuw zijn wenkbrauwen en maakt zijn voorgenomen regel af:

"Behalve dan als je hebt gepoept. Dan niet natuurlijk."

Niet alleen duurzaam, maar ook nog eens sociaal. Ik ben officieel trots.

Meneer Terlouw past er nog een 6e punt op uw Manifest?