Dag 2016!

Wat zal 2016 ons brengen? Ik hoop veel wijsheid en minder medialawaai. Dat schreef ik vorig jaar op de laatste dag van 2015. Dromen. Ook dat wenste ik. En liefde. We hebben het hard nodig in een wereld die verwart. Een wereld waarin Trump president kan worden. Waarin duizenden mensen op de vlucht zijn voor oorlog. Waarin duizenden mensen sterven door oorlog. In Aleppo is geen vredesbestand heilig. Er worden overal ter wereld aanslagen gepleegd.

Vaak zou ik willen dat de wereld kleiner was. Dat we het ophakken in kleine stukjes en we binnen die kleine stukjes weer voor elkaar gaan zorgen. Verantwoordelijkheid nemen voor wat we doen en wat we niet doen en daar ook anderen op mogen aanspreken. Een mini-economie. Een mini-samenleving. Mini-uitdagingen en mini-problemen. Kapitalisme wordt minimalisme. We adopteren allemaal iemand om over te waken. Buiten familie en vrienden om. En zondag is rustdag. Net als vroeger maar dan zonder kerk. Het geloof is bezinning. Een dag geen nieuws. Tijd voor familie en vrienden zonder social media. En de winkels dicht...

Ondertussen knalt buiten het vuurwerk en tikt de klok onverbiddelijk door. Ik heb een beetje hoofdpijn maar de champagne moet nog komen. Gevangen tussen alles wat ik wil en werkelijkheid. Voor de wereld. Maar ook voor mijn eigen mini-wereld. Een blog schrijven in ieder geval. Waarin ik nog even terugkijk op het afgelopen jaar. Mijn afgelopen jaar. Tegenover de verwarring van de wereld was ik gezegend in een mini-wereld te kunnen leven vol grote geluksmomenten in ogenschijnlijk dagelijkse dingen. Een moeder die weer gezond is. Twee opa's en oma's voor de kinderen, die ons zo vaak bijspringen als dat nodig is. Ik besef hoe bijzonder dat is en geniet er ook van als we wekelijks met elkaar aan tafel zitten. Ik geniet ook van oudste, middelste en jongste die met zevenmijlslaarzen door het leven lopen. Kleine man naar groep drie, van lichte tegenzin naar met veel plezier. Hij is als een

VU
I
SS

vis in het water inmiddels. Een pratende vis, want hij kletst nog steeds de oren van ons hoofd. Heerlijk! Middelste droomde zich een weg naar groep 7 en slaagde met vlag en wimpel voor de wekelijkse taallessen van Els voor haar dyslexie. Als ze 's avonds voorleest voor mij en kleine man geniet ik van het plezier dat ze nu heeft in lezen. Een cadeau! Oudste houdt het liever bij de Donald Duck, maar leest al genoeg. Denk ik. Want met een onvoorstelbaar gemak zit ze alweer in het tweede jaar van het Technasium.  Gisteren werd ze veertien. Ons blonde geluk. En lief, is nog steeds mijn liever dan lief. Hij werkt nog steeds te hard maar iets minder dan vorig jaar. Hij beseft ook dat het toch nooit af is. Als ik hem naar zijn goede voornemens vraag, zegt hij hetzelfde als altijd. Dat hij daar niet aan doet. Net als terugblikken. Dus doe ik het ook voor hem. En denk aan de onvergetelijke Fiesta Fiesta van vrienden S. en A. Ze gaven elkaar in Spanje voor de 2e keer het jawoord. Ik zeg drie keer scheepsrecht? Ik denk aan onze berg in Italië en hoe dolce het was. Ik denk aan het feest dat vriendin W. en ik gaven voor ons 45e verjaardag en hoelang we al vriendinnen zijn.

Ik denk liever niet aan het hollen en haasten en wekkers die veel te vaak gingen, maar weet dat dat ook volgend jaar weer onvermijdelijk én overkomelijk zal zijn. Ik denk met een glimlach aan een droom die ik hardop deelde in de Snorfabriek en hoe die zomaar een beginnend staartje kreeg. Ik denk aan de schrijfworkshop die ik volgde en de mooie camera die ik kreeg om mijn mini wereld vast te leggen. Ik denk aan de coach die op mijn pad kwam en het vallen en opstaan soms. Maar al met al was het echt niet gek, lief 2016. Meer gelachen dan gehuild. Meer gewonnen dan verloren (en dan denk ik niet aan het straatje dat boven op de keukentafel ligt).

Natuurlijk heb ik weer veel te wensen voor het nieuwe jaar. Meer dan mijn hoofd aan kan. Maar het hart heeft genoeg ruimte én geduld. Dat is leven. Dat is vrijheid. Plannen maken. En ze bijsturen als het leven anders loopt. Ik wens iedereen voor 2017 een mini wereld om te schuilen tegen de verwarring van de grote wereld. En om vanuit al die mini werelden het goede te brengen. Liefde en dromen. Die werken aanstekelijker dan angst en haat. Vertel de mensen van wie je houdt dat je van ze houdt. Het kan niet vaak genoeg zijn. En tel je zegeningen. Ze troosten als je verdrietig bent. En lach. Om het mooie. Om de wereld. Om een ander en om jezelf. Het maakt je hoofd en hart lichter en daarmee maak je weer ruimte voor een ander.