Eerste én laatste keer

Ik ben een voorstander van eerste keren! Die maken het leven spannend en verrassend. Denk maar terug aan alle eerste keren dat je iets deed. De eerste zoen, de eerste keer autorijden, de eerste keer alleen op reis... Als je ouder wordt, worden eerste keren zeldzamer maar daarom niet minder bijzonder. Dit weekend prikte ik in mijn agenda een datum om mijn trouwjurk te passen. Mijn eerste keer, dacht ik hardop. De verkoopster moest lachen.

Het is een eerste keer waar ik nooit zo mee bezig ben geweest (hoe anders dan die eerste zoen). Trouwen, dat was vooral iets voor anderen. Niet voor mij. Tot mijn lief en ik de kleine man kregen en we toch wel het een en ander wilden regelen. Zouden we dan toch niet... dacht ik. Met deze grote man wilde ik wel tot in het bejaardentehuis. Het verdween weer naar de achtergrond en we woonden heerlijk ongeregeld verder met ons quilt-gezin, tot hij op zijn knieën ging. En nu zit ik midden in de voorbereidingen van ons voorgenomen huwelijk. Wat heel veel eerste keren met zich meebrengt. Oh en ik heb er ook een heimelijk genoegen bij: andere vrouwen (en het gezelschap eromheen!) bespieden die een bruidsjurk uitzoeken. Hilarisch! Helaas was dat bij het slagen voor mijn trouwjurk meteen de eerste én de laatste keer.

Kan ik deze eindelijk ook een keer gebruiken! (bron: http://www.foksuk.nl/)