Mooier dan nu...

Einde dag. Op naar mijn kleine man. Ik sta bij de deur en mijn hart maakt een sprongetje als ik hem zie zitten tussen alle kindjes. Een moment nog kan ik hem ongemerkt gadeslaan. Dan breekt de zon door. Hij ziet me en lacht zijn liefste lach. Tegelijkertijd wil hij kruipen, opgepakt en BAL aanwijzen. Mijn hart spat uit elkaar. Als ik zijn jas van het haakje pak, begint het 'pak me dan' spel dat hem onbedaarlijk doet schateren. Dan de juf nog een kus met ogen dicht en mond wijd open, zwaaien en met mama mee. Als een kleine prins wijst hij alles aan wat tussen de crèche en de auto zijn wereld binnenkomt. Handje in de lucht bij een vogel. Handje naar de fietser die vrolijk zwaait. We zijn binnen vijf minuten thuis. De poes wacht zoals elke dag op ons. Job kijkt tevreden en maakt een aaibeweging in de lucht. Dan samen koken. Ik achter het aanrecht, kleine man op mijn voet. Bloemkool met wat kaas en omelet. Als ik hem in de stoel zet, smakt hij al van genoegen. Elke hap is een feestje. Bij het toetje probeert hij het bakje op zijn hoofd te zetten. In mijn hoofd dreunt een deuntje. Het is van De Dijk. Mooier dan nu zal het nooit gaan...