Winter

Sneeuw is magisch. Toen ik vanmorgen de gordijnen opendeed, krulden mijn mondhoeken bij het zien van de wereld die in één nacht wit was geworden. Het uitzicht is in een keer zoveel mooier, zelfs de bouwput waar we op kijken ziet er sprookjesachtig uit. Terwijl ik koffie zet, maakt manlief de kinderen wakker. Mijn hart maakt een sprongetje als ik de eerste indianenkreet hoor. Oudste zus holt de kamer in van kleine man en vertelt hem van de sneeuw. Ook de middelste krullenbol staat voor het raam te dromen van sneeuwmannen met neuzen van wortels. De kleine man kan alleen maar wijzen en licht slissend het woordje 'schneeuwww' herhalen.

Aan het ontbijt worden plannen gesmeed. De oudste gaat meten hoe dik de laag sneeuw is in onze tuin en de middelste wenst genoeg tijd om haar sneeuwpop hoger dan haarzelf te maken. Zelfs de auto sneeuwvrij maken is een feest. Ik kijk naar buiten naar mijn vier grote liefdes en moet lachen als M.een glijer maakt op zijn warme laarzen. Ik wil nog even niets weten van files en waarschuwingen en voorspellingen en hoop dat de vlokken voorlopig blijven vallen.