Gedoe! Dat vind ik zelf ook. Maar ik heb er nog geen oplossing voor gevonden. Manlief heeft al vaak genoeg gezegd. Hak gewoon een knoop door. Nu meteen, dan heb je dat maar gedaan en kun je verder met al het andere in je leven. Klinkt als een goed advies toch? Dus dat volg ik dan op en roep het eerste het beste dat in me opkomt: "Ik neem de rode" of "We gaan naar Frankrijk" of "Ik doe het gewoon niet". Terwijl ik mijn lief stoer aankijk en hij vooral opgelucht terugkijkt, hoor ik mijn hoofd al heel hard lachen. Die kent me net iets beter dan de man. Die dan ook heel verbaasd kijkt als ik een week later met een blauwe broek naar beneden kom of hij ineens in het vliegtuig naar Griekenland zit.
Als het gedoe te erg wordt? Dan kijk ik op advies van vriendin W. het journaal en dan verbleekt mijn kinderachtige gedoe bij al het serieuze gedoe in de wereld. Dan is zelfs mijn hoofd even stil. Beschaamd denken hoofd en ik dan zachtop: "wat is het toch fijn dat we beslissingen kunnen nemen". Niet, wel, niet, wel... toch?
Gelukkig is gedoe van alle tijden. Lang leve Shakespeare!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten