De laatste jaren houd ik steeds minder vaak een dagboek bij. Behalve heel af en toe, bij gedoe (liefdesverdriet komt niet meer zo vaak voor... *knock on wood*). Ik blog vooral. En daar probeer ik het gedoe beperkt te houden. Wel houd ik nog een dagboek bij voor kleine man. Voor later. Want er gebeurt zoveel en de herinneringen overschrijven elkaar zo makkelijk. Als ik nu lees over zijn babytijd, was ik de helft alweer vergeten. Dat geluid dat hij maakte bij het drinken aan de borst, waardoor we hem Japie Krekel noemden. (Maar goed dat ik dat heb opgeschreven, dat vind hij zo rond zijn puberteit vast leuk om te horen.) Toch schiet dat er ook steeds vaker bij in. Druk met van alles en 's avonds te moe om het ook nog eens op te schrijven. Jammer, want zijn uitspraken worden steeds leuker.
Gelukkig heb ik een oplossing gevonden. Dankzij Papiermier. Het Mom's one line a day dagboek. Gaat de komende vijf jaar mee en het enige dat ik hoef te doen is een paar regels per dag op te schrijven. Dat moet lukken. (Hoewel ik deze week in mijn enthousiasme ook al de regels voor volgend jaar volschreef.) Ik heb meteen ook het Q&A dagboek (elke dag antwoord geven op een vraag) gekocht en My beautiful life in drawings. Overenthousiast, noemt mijn lief dat. Uiteraard had ik geen tijd om daarop te reageren. Te druk met elke avond minstens een uur in al mijn drie dagboeken schrijven. De slaap schiet er nu al bij in. En was dat nou niet het probleem? Nouja, mocht het u opvallen dat ik minder blog, dan weet u: iets met gedoe met dagboeken.
Ik heb nog even getwijfeld, maar deze heb ik maar snel cadeau gedaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten