De r van schrijven, rennen en septemberrrrblues (dag 1)

Bijna precies een jaar geleden deed ik het. En verrek, sinds vandaag kriebelt het. Tijd voor een blog-marathon zoemt het al de hele dag in mijn hoofd. Het heeft vast iets te maken met de maand september, de regen die onophoudelijk lijkt te vallen en de eerste najaarsgriep die me al te pakken heeft. Septemberblues? Kom maar op, denk ik, dan hebben we die maar gehad voor de rest van de herfst en winter. Maar als je diep in mijn hart kijkt, wil ik hem ook wel eens een jaartje overslaan.

Dus ben ik - ondanks staat lappenmand - begonnen met hardlopen (de laag stof op mijn Nikes was beschamend lachwekkend). Samen met Dolf Jansen. In mijn oor dan. Leek me leuker dan Evy, die loopt al met de rest van de wereld. En Dolf maakt me aan het lachen, wel zo prettig tijdens iets wat niet mijn favoriete bezigheid is. Bloggen dus wel. Maar toch schiet het er bij in. Vandaar dus... dat zoemen in mijn hoofd. Een blog-marathon van 30 dagen. Elke dag 1 blog. Gewoon omdat het  kan, nouja dat hoop ik dan. Ik deed het al eerder. Twee keer eerder. En dat beviel. Het was leuk en verbazingwekkend dat het me lukte om elke dag een blog te schrijven. Waar het vandaan kwam? Ik had soms geen idee. Dat is het wonder van gewoon maar gaan zitten schrijven. En dat wonder moet dus de septemberblues buiten de deur houden. Samen met die afgestofte hardloopschoenen en Dolf. Ambitieus? Misschien. Maar aantrekkelijker dan die lappenmand.

een schoenendoos met een laagje stof, dat moeten mijn hardloopschoenen zijn...