De ontelbaren

Lief maakt me wakker. Met zijn vraag "zin in koffie?" lijkt de dag goed te beginnen. Ik knik slaperig een tevreden ja, maar hij gaat niet uit bed. "Ik moet je iets vertellen", zegt hij en zijn bruine ogen kijken serieus. "Trump is aan het winnen." Terwijl ik boven de deken uitpiep, mopper ik dat hij daarover geen grapjes moet maken. Ik wacht op zijn aanstekelijke lach, maar het blijft stil. "Verdomme", mompel ik. "Zetten ze gewoon de wereld op zijn kop, terwijl ik lig te slapen." Ik zet de tv aan en hoop op een wonder. De afstand tussen Trump en Clinton is te groot voor een wonder. Met zevenmijlslaarzen haalt hij de laatste deelstaten binnen en spreekt John Podesta een aangeslagen democratische aanhang toe naar huis te gaan. Nog geen halfuur later belt Hilary Clinton om de nieuw gekozen president te feliciteren.

"Verdomme."

Hoewel de wereld op zijn kop staat, draait hij gewoon door. Beneden maak ik ontbijt voor de kinderen. Kleine man wil het naadje van de kous weten. Dus ik vertel hem nog een keer over de twee kandidaten. Het stemmen. En dat ik verdrietig ben over de uitslag. Terwijl kleine man de verdwaalde Ted en Ed-hagelslag op tafel in zijn mond stopt, legt oudste uit dat Donald Trump gestoord is. "Waarom dan?" vraagt middelste. Waar moet ik beginnen. Maar kleine man onderbreekt ons met de oplossing: "Waarom doen ze het niet samen?" Terwijl ik in gedachten een wetsvoorstel indien om het stemrecht van volwassenen aan kinderen te geven, kus ik mijn drie wijzen naar school.

De dag wil niet meer lukken. De eerste grappen komen al voorbij op mijn telefoon, maar ik kan er niet om lachen. Er is een president gekozen die vrouwen minacht, buitenlanders haat en gedreven wordt door macht, geld en ego. Geen grap kan dat relativeren. Was het maar waar. Op tv zie ik Trump speechen, zijn zoontje staat naast hem te knikkebollen van de slaap. Zijn ongelukkige blik lijkt symbool te staan voor iedereen die dit niet heeft gewild.

Clinton won de popular vote. Bernie Sanders had Trump wél verslagen. Dit was geen verkiezing maar een statement van het volk. De meningen buitelen de hele dag over elkaar heen. Bekvechtend als Donald Trump. Experts die het hadden zien aankomen of het tenminste kunnen verklaren.

Het wonder blijft uit. Ik zoek houvast. Ik vind het in de ontelbaren. De ontelbare mensen die net zo aangeslagen zijn als ik. Ontelbaar genoeg om te waken over het goede en het verschil te blijven maken.