Sterrenstof

Kleine man zit achterin de auto. Bij manlief, maar ik hang aan de telefoon en hoor dus zijn lieve stemmetje in mijn auto resoneren. Hij vertelt over het knakworstenspel bij de naschoolse opvang en hoe hij geen knakworst werd omdat hij als een ventilator over het voetbalveld vloog. Ik grinnik en hoor manlief hetzelfde doen. Dan is het even stil.

"Lu...
Een...
Ba...
Ku...
Kur...

LEEN BAKKER", schalt het door de auto.

"Goed", roepen we in koor en ik weet waar ze rijden. Ze staan waarschijnlijk stil voor het stoplicht want naast de Leen Bakker zit de...

"Isss...
Is...
Tik...
Balll...

ISTIKBAL!"

Leren lezen, ik weet nog goed hoe leuk ik het vond. Maan, Roos, Vuur. Ook ik las alles wat er op mijn pad kwam. Van het bordje U-I-T op de snelweg tot het PEEEEEEEE-P-SJOW op de luifel in de binnenstad (wat is dat dan?). Het komt allemaal weer naar boven nu mijn kleine man zijn eerste stappen in de wondere wereld van letters, woorden en zinnen zet. En ik besef weer eens de gave van kinderen om sterrenstof te strooien over ons dagelijks leven. Ze zien dieren in wolken en schateren om ademwolkjes als het koud is. Letters zijn vormen en klanken die eindeloos moeten herhaald en beschreven. Zo is de B maar een valse omdat hij aan het einde van kleine man zijn naam doet alsof hij een P is. Een spelletje tikkertje wordt magie als je als ventilator meedoet. En naar bed gaan is geweldig als mama je inpakt als een postpakket en een etiket met het adres van opa en oma op je voorhoofd plakt. "Oh nee, mama, vandaag niet naar opa en oma. Vandaag mag je me naar de Gouden Eeuw sturen". Wat alweer een nieuw en verrassend gesprek oplevert dat eindigt met de pest en daarna een lekker slapen.

Sterrenstof dwarrelt dagelijks over mijn leven. Dankzij mijn kleine grote man.

Bron beeld