Engeltjes en wensbootjes

Met vriendin D. vandaag naar een hal in Noord, waar een verzameling webshops was neergestreken met hun waar. Handig, want nog op zoek naar schoencadeautjes. Gezellig, want dat is het eigenlijk altijd met vriendin D. Terwijl we probeerden een plekje te vinden voor de auto, zagen we de duo's al lopen. Vriendinnen, uiteraard alleen vrouwen, in tweetallen, schuin tegen de wind met grote tassen aan hun schouders. Haren verwaaid maar vastberaden de hal te betreden. Eenmaal binnen, schrokken we van de drukte, keken elkaar aan om voorspelbaar "het is vandaag gratis!" te roepen en bedachten een route waar het hopelijk wat minder druk was.

Startpunt handlezeres, die we oversloegen vanwege een traumatische voorspel-ervaring van D. (dat klink vreemder dan ik bedoel) in de Snorfabriek. Langs de webshops dus. Na een paar begon ik een patroon te herkennen. Woonspullen, babyspullen, papierspullen en weer woonspullen. Niks mis mee toch? Behalve dat het allemaal op elkaar leek. Het was alsof ik de vorige avond teveel had gedronken en de wereld nu dubbel en door een softlens zag, terwijl er heel veel wijsheden naar mijn hoofd werden geslingerd. Live! Laugh! Au!

Terwijl mijn humeur kelderde, snakte ik naar wat originaliteit of tenminste een wanklank. Schilderijen met galopperende paarden, in airbrush en dan een hele stand vol. Vitrines met Swarovski diertjes, die mijn oma vroeger verzamelde en ik met liefde afstofte. Een frikadel speciaal met uitjes tussen de hippe happen. Om het nog erger te maken, mopperde vriendin D. dat ze me steeds kwijt was. "Je valt niet op!" Ik viel niet op maar verdween moeiteloos in de shoppende massa. En bedankt. Misschien waren de hoeden op de stand waar we op dat moment langsliepen de oplossing? Maar hé, had ik die een rij eerder niet ook gezien.

Ik slaakte een diepe zucht. Maar de vrouwen die de storm buiten hadden doorstaan, shopten onverstoorbaar door. Vriendin D. stond gevaarlijk lang te kijken bij een jurkje dat van verschillende lappen retro-stof aan elkaar was genaaid. Ik zweeg en liet mijn blik praten. We liepen duo-achtig door. En net toen ik op het punt stond te gaan gillen, kwamen we bij de stand van Jurianne Matter.

Haar engeltjes en wensbootjes redden de ochtend. En toen de verkoper de 'linnen kunst' achter de kassa aanprees als "je kunt ze altijd nog als theedoek gebruiken" antwoordde ik opgelucht lachend "origineel idee!"

De storm blies ons naar huis en daar was alles nog heerlijk hetzelfde. LEGO op de vloer, een bank die een poes in huis verraadde en drie Swarovski-uiltjes in een overvolle boekenkast en nergens groen.
Stijlvol? Nee. Maar wel origineel!

Reddende engel!