Valentijntje

Mijn Valentijntje is ziek vandaag. Een dag voor kusjes, liefde en aandacht dus, ware het niet dat hij niets anders wil dan slapen. Met rode wangen ligt hij opgekruld op de bank. Ogen dicht nadat ik hem niet goed kon uitleggen waarom zijn ogen steeds nat werden. Slapen maar weer. Tegen de hoofdpijn. En tegen de malaise. De beker limonade en het beschuitje met chocolade-tijgers onaangeroerd. Hij is echt ziek. Poes vindt het wel gezellig en kruipt aan zijn voeten. Net als vroeger toen ze als een sfinx over hem waakte wanneer hij een babyslaapje deed op de bank, ingemetseld tussen de kussens.

Gisteren was het zieke schaap nog een wereldreiziger. Met de trein naar Rotterdam, eersteklas in de stilte-coupé. Een woord dat hij steeds vergat, tot ik hem het ezelsbruggetje leerde van een ijscoup met een éé erachter. Rotterdam was leuk, maar de reis het allerst. De broodjes van oma en de verhalen van opa. En als hij de schuifdeur van de coupé dichtschoof was het wel echt heel chique. Omdat we de hele coupé voor ons alleen hadden, konden we de S van stilte vergeten en hardop lachen en kletsen. De terugweg in het donker was misschien wel het leukst. Geen uitzicht maar wel lichtjes en weerspiegelende ruiten waardoor ik dubbel blond geluk zag.

No place for beginners or sensitive hearts... snel weer verder.