De tafels vullen zich met hapjes. Gele, witte en paarse, per klas een kleur. Dat levert op onze tafel paarse pannenkoeken en chemisch uitziende cakejes op. Ik heb het mezelf makkelijk gemaakt met een bakje baba ganoush, crakers en paarse druiven. Die laatste zijn in goed gezelschap van stokjes biet en druif. "Proberen?", vraagt de stokjesvader. "Eh". Eerst maar eens een biertje. De zon schijnt en ik hoef niks. Kleine man is geen kleine man meer, dus hij hoeft niet in de gaten... Stel je voor. Af en toe komt hij vragen naar de bekende weg. Een glaasje Cola. Omdat hij het antwoord al weet, is hij ook snel weer weg.
Het Lentefeest valt bijna samen met sportdag en de avondvierdaagse. Niet vergeten in te schrijven en te betalen ook. Hoeveelste jaar is het ook alweer? In de ouder-app-groep worden begeleiders gevraagd voor sportdag. Een dag later nog steeds en als we willen dat de sportdag doorgaat... Altijd goed voor het toch al eeuwige schuldgevoel van deze moeder. Iets waar lief nooit last van heeft. Heerlijk lijkt me dat. Maar niet voor te stellen. Dus probeer ik af en toe te helpen in de klas. Boeken en tafels aftekenen. Een druppel op de gloeiende plaat. Als je wil, kun je mee op schoolreis, helpen bij het kerstdiner, in de OR of de MR, in de feestcommissie of mee op kamp. Als je wil. Toen kleine man voor de allereerste keer op schoolreisje ging naar het Sprookjesbos, ging ik mee. Drie kleuters om in de gaten te houden waarvan slechts eentje (mijn eigen) in mijn systeem zat. Gesloopt was ik einde dag. Een werkdag was er niets bij. Of die keer naar het theater met middelste. Bus, bovenbouw, stad en theater. Van het stuk kan ik me niks meer herinneren. Ik heb waarschijnlijk even mijn ogen dicht gedaan.
Kortom. Als ze het van mij moeten hebben, zou de sportdag zomaar niet door kunnen gaan. Hoewel ik waarschijnlijk voor de allerlaatste oproep zou zwichten. Schuldgevoel doet wonderen. En natuurlijk zijn die kinderen leuk. Ze maken me vaak aan het lachen als ik tafels of boeken afteken. Boek 103 voor T. of alweer de tafel van acht met A. Een giechel tussen elke som. En op het schoolplein tijdens het Lentefeest. Biertje erbij. Opletten niet nodig. Wat zijn ze leuk. De groten, de kleintjes en die ertussenin. Ook al gaat de baba ganoush weer mee naar huis. Volgende keer gewoon in het gekochte bakje laten, dan weten de kinderen en ouders zeker dat het smeerseltje niet zelf is gemaakt. Maar de volgende keer zal het thema wel oranje zijn of vierkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten