Voor de 2e keer in 2 dagen tijd laat ik een theeglas vallen in miljoenen stukjes. En allebei de keren sta ik op mijn blote voeten. Nooit geweten - nouja deze 2e keer dan wel - dat een theeglas uit zoveel stukjes bestaat. Er komen twee gedachten in me op. De eerste is 'morgen een staatslot kopen'. En tijdens het opruimen bedenk ik me dat iets stukmaken maar een seconde hoeft te duren, maar dat het opruimen zoveel meer tijd kost. Wat een wijsheid op de maandagavond.
Vriend F. gooide ooit zijn hele kast inclusief ALLE servies omver toen hij een deuntje op zijn gitaar wilde spelen. Hij zette zijn voet nonchalant op de prullenbak, zakte door de deksel, viel om en nam in zijn val de servieskast mee. Ik heb twee dagen pijn in mijn buik gehad van het lachen.
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verhuisbericht
Mijn blog is verhuisd naar dagelijksedingen.blog Zie ik je daar?
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart...
-
Ik interview middelste voor mijn boek. We moeten er allebei een beetje om grinniken terwijl ik de dictafoon op mijn telefoon test. Met een k...
Het verhaal van de rockstar die door zijn servieskast viel doet het al jaren goed op de (crew) borrel!!
BeantwoordenVerwijderenVriendin W.