Vriendin T.

Ik leerde haar kennen vier jaar geleden. Terwijl zij de kat uit de boom keek, klom ik nog een stukje hoger. Maar een paar weken later beklonken we al onuitgesproken een beginnende vriendschap in de kou buiten voor de kroeg. Op de vraag "hoe kennen jullie elkaar eigenlijk?" kunnen we alleen maar een onwaarschijnlijk antwoord geven. Maar dat zijn de beste. We lijken op elkaar en dat maakt onze vriendschap niet altijd vanzelfsprekend. Maar in vier jaar tijd is het muurtje inmiddels wel beslecht en weten we wat we aan elkaar hebben. Vlak voor mijn trouwen viel haar geluk in duizend stukjes op de grond. Toch was ze mijn dappere getuige die me een avond voor de bruiloft verzekerde dat ze nog steeds in de liefde geloofde. En nu, bijna vier maanden later, zijn het niet alleen woorden maar zie ik het ook in haar ogen. Voorzichtig, want dat past nu eenmaal bij haar. En ik kan alleen maar denken: "mijn stoere vriendin wat ben ik trots op je."