De kleine man is logeren. Dat hij voor altijd in mijn hart zit, wist ik vanaf het moment dat ik hem voor het eerst zag. Maar dat hij zo in mijn systeem zit, merk ik als hij er niet is. De eerste minuut dat ik wakker ben, spits ik mijn oren of ik hem al hoor. Dat het tijdstip van wakker worden rond 7 uur is, zegt ook wel iets. Zodra ik besef dat hij niet in zijn bedje ligt maar uit logeren is, strekt een onbeschreven ochtend zich voor me uit. Heerlijk maar ook een beetje onwennig. Eerst maar even bellen. Door de telefoon zing ik een liedje van auto's die in het water zwemmen. Volgens mijn moeder lacht hij zijn stralende lach naar de telefoon. Maar ik hoor zijn stem alweer zeggen 'mama oma'. Ik lach ook naar de telefoon. Nu kan ik van alles gaan doen. Het duizelt me. Eerst maar terug naar bed met een kop koffie met veel opgeklopte melk. En de krant. Niets doen is soms fijner dan van alles. Je verleert het alleen een beetje als je moeder bent. Want als ik nu de was wegwerk en ook even snel boodschappen haal, is dat maar gedaan (ook zo'n uitdrukking die ik vroeger nooit gebruikte). Zo ging de ochtend voorbij en nu is mijn lief thuis en gaan we op weg naar Ilse en de Burgemeester. Ilse gaat voor ons zingen en bij de Burgemeester gaan we slapen. Kado gekregen van mijn ouders voor ons trouwen. Zin in!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart... -
Ik interview middelste voor mijn boek. We moeten er allebei een beetje om grinniken terwijl ik de dictafoon op mijn telefoon test. Met een k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten