Als je mee wilt rijden?

Hoe minder je wil, hoe meer het wordt. Dat lijkt een soort wet van Murphy bij het inpakken voor vakantie. Tegen de tijd dat je de stapels niet meer kunt ontkennen, hoor je jezelf ineens zeggen: "Ach, zolang het past". Was je vergeten dat je vorig jaar de halve inhoud ongebruikt mee terug had genomen? Welnee, maar ander land, ander huis, grotere kinderen. Uhu. Als je mee wilt rijden op de heenweg? We hebben genoeg eten en drinken bij ons. Want stel je voor. En dat is het nou juist. Je stelt het je niet voor.

Vakantiegevoel zorgt voor een tijdelijke ontoerekeningsvatbaarheid. Moe van het harde werken (om alles nog soort van afgerond te krijgen voor de vakantie), staat alles voor vakantie. Die stapel boeken naast je bed, nog ongelezen. Ha, daar heb ik nu eindelijk tijd voor. Die rits zomerjurkjes, ongedragen nog, doordat de zomer hier zo lang op zich liet wachten. Ha, die gaan allemaal mee! Die spelletjes die we eigenlijk nooit spelen. Ha, gezellig!

En het grote genieten begint al in de auto (uhu) dus vandaar twee koelboxen vol lekkers. Met een beetje mazzel eten de kinderen ieder twee bruine boterhammen met kaas en werken manlief en ik de nootjes, tucjes, kersen, aardbeien, stroopwafels en 12 flessen water naar binnen. "Volgend jaar maar met het vliegtuig", zeg ik tegen mijn lief. "Dan mogen we gewoon niet meer meenemen." En heus, dan missen we die pot pindakaas  (hypothetically speaking...) en paarse opblaaskrokodil vast niet. Hoewel ik ook al weet, dat we straks genieten van een stokbroodje pindakaas (hypothetically speaking...) en een zwembad vol vrolijk opblaasspul. Ach, zolang het past.

Vakantie, het is waanzin. Heerlijk!

Van die dingen

* Een beschuit in stukjes aantreffen in de verpakking
* Een plekje vinden in die leuke strandtent, maar ontdekken dat het de enige plek is zonder parasol en naast drie bierdrinkende Amsterdammers die om een praatje verlegen zitten
* Naar het strand gaan zonder een handdoek mee te nemen en schone kleding en het pas beseffen als kleine man kopje onder gaat in de branding
* Naar Artis ZOOmeravond met de kleine man, die op de heenweg in slaap valt
* Inpakken voor de vakantie op de eerste dag van een hittegolf in Nederland
* Vegetariër willen zijn, maar liever niet tijdens het eten
* Vakantievoorpret verwarren met vakantievoornemens en daardoor al een lichte stress voelen
* In de tuin zitten met een drankje en een stukkie leverworst van Louman en beseffen dat geluk maar een eenvoudig (helaas niet vegetarisch) meisje is

Omdat ie zo lief is: Artis de Partis

To blog or not to blog

Ik blog omdat ik graag schrijf. Nou denk jij (misschien niet, maar dat komt me even goed uit): dat kan toch ook op een stuk papier, de achterkant van een boodschappenlijstje of een vrolijk gekaft schriftje, ook wel dagboek genoemd. Dat doe ik ook. Door de jaren heen heb ik inmiddels een behoorlijke stapel schriftjes gevuld. Maar is toch anders.

Klopt mijn redenering dan wel? Ik blog omdat ik graag schrijf. Is het niet: Ik blog omdat ik graag word gelezen. Hoewel dat laatste zeker waar is, is het niet de reden dat ik blog. Wel een stok achter de deur. Om zo goed mogelijk te schrijven. Mezelf te oefenen in het schrijven. En om regelmatig te schrijven. Immers, ik heb een publiek (lees manlief, beste vriendin en mijn lieve mams) dat op me wacht.

Eigenlijk blog ik omdat ik beter wil schrijven. Ik wil schrijven met een kop en een staart, ik wil je laten lachen, ik wil je ontroeren en je meenemen naar de wondere wereld in mijn hoofd. Ik wil net zo mooi als Martin Bril... Waarom? Tsja. Dan komen we toch weer terug bij het begin: omdat ik zo graag schrijf. En mijn denkbeeldige lezer zet me op scherp. Waarvoor mijn dank, bij dezen. 

Taal is zeg maar echt mijn ding...

Klein man houdt van nieuwe woorden, elke dag leert hij er wel weer een paar bij. En dan maakt hij de prachtigste zinnen.

* We zetten een tentje op in de tuin. Kleine man krijgt bezoek van zijn twee zussen. Na een minuut al steekt hij zijn hoofd door het kleine raampje: "Mama, het is krap in de tent. Er zitten twee meiden in."
* Ik pas een bikini en de kleine man zit in zijn wagen in het pashokje. "Ben jij bloot mama", giechelt hij. Hij houdt me strak in de gaten via de spiegel. "En daar zijn jouw borstels!"
* We maken een trein van stoelen. Als we allemaal zitten, vertrekken we maar kleine man trekt aan de noodrem. Hij holt naar de boekenkast en legt uit: "We zijn Dribbel vegreten, gevreten, gegeten... vegeten!" Dat is ook zo, we zijn Dribbel vergeten."
* De zin die me altijd doet smelten: "Mama, ik wil op je sjoot."
* Duidelijker dan dat kan hij niet worden: "Mama, ik wil bij jou." PUNT.
* Wil je een toet Job? "Ja, ik wil creme bulee en dan moet papa met de brander!"
* "Mama, mama, mensen hebben een hoofd en kinderen hebben een koppie." Hij denkt even na over zijn eigen zin. Dan: "Mama, mama, kinderen hebben een koppie en dieren hebben een snoet."
* We eten spaghetti: "Dit is echt heerlijk mama!"
* De poes wordt geaaid en grondig bekeken door kleine man: "De kat kan niet praten mama, hij kan alleen miauw."
* We rijden langs een grote bus: "Kijk mama, dat is de sjoolreisbus van Anne".
* "Mama, ik hoorde iemand knipogen", zegt kleine man vanaf de achterbank van de auto. Het blijft even stil. Dan constateert hij: "Dat was ikzelf."