maandag 27 juli 2015

No poo(ha)

No poo... Een peuter die probeert te vertellen dat hij niet in zijn luier heeft gepoept? Misschien wel. Maar ik bedoel er iets anders mee, namelijk je haar wassen zonder shampoo. Ofwel de no-poo-methode. Google maar eens, dan ben je zo 8.000 zoekresultaten verder.  Er bestaat zelfs een officiële No poo Wikipedia pagina. Ik had er eigenlijk nooit zo bij stil gestaan, tot we besloten het haar van kleine man niet meer te wassen met shampoo. Behalve de charme van zijn vader heeft hij helaas ook zijn allergische aanleg gekregen. Altijd jeuk en gekriebel. Daar kan een dagelijkse shampoo-beurt geen goed aan doen, hoe mild of dagelijks de shampoo ook beweert te zijn. Daarom spoelen we zijn haren schoon. Met water. Heel simpel. En belangrijker, zijn haar is en ruikt altijd fris. (nouja niet altijd natuurlijk, maar wel als we het hebben gewassen zonder shampoo)

Terwijl we dat echt al een tijd doen en mijn lief op dezelfde methode is overgestapt, viel bij mij het kwartje pas een paar weken geleden. Ik was in de winkel weer eens geswitcht naar een ander type shampoo en crèmespoeling. Rook heerlijk, deed volop beloftes aan de buitenkant, maar na gebruik leek mijn haar wel touw. Ik had geen tijd om naar de winkel te gaan om andere shampoo te kopen en eigenlijk wilde ik dat ook niet. Ik zag ze voor me, de schappen vol gekleurde flesjes voor al die verschillende types haar en haarproblemen. Ik heb ze denk ik allemaal gehad, tot aan shampoo voor krullend haar. Want wie weet zou de krul in mij ontdekt worden... Waanzin, vond ik ineens. Je zou er een haarcrisis van krijgen. Had ik nou vet haar of droog en was het misschien wel zwaar beschadigd en waardoor dan? 

Ik moest terug naar de basis. Op internet las ik erover. Dat het prima te doen is, je haar niet meer wassen. Dat je alleen even door de zure (lees vette!) appel heen moet bijten. Een alternatief was ook nog om zelf je shampoo te maken met baking soda en je crèmespoeling van appelazijn. Het eerste sprak me meer aan. Bovendien heb ik in huis twee levende bewijzen rondlopen dat het kan. Mijn twee heerlijk ruikende mannen. Het no poo-experiment is dus gestart. Vorige week woensdag waste ik mijn haar voor de laatste keer met shampoo. Tenminste dat is het idee en drie weken niet naar kantoor helpen daar wel een handje bij. Alleen spoelen met water is het motto. Natuurlijk draag ik daarmee niet bij aan de wereldvrede. Maar wat lijkt het me heerlijk als ik voortaan het shampoo-schap kan overslaan. En die krullen zijn ook welkom. 

Wordt vervolgd...


De enige reden om wel shampoo te blijven gebruiken, schuimkapsels maken.

zaterdag 25 juli 2015

Mijn vakantie heeft geen plan

Vakantie! En tegen beter weten in bedenk ik: drie weken de tijd om al mijn voorgenomen dromen en plannetjes waar te maken. Drie weken de tijd om een betere versie van mezelf te worden. Tussendoor nog een fotoalbum in te plakken, een verkeerde kleur muur over te schilderen en tenminste drie nieuwe recepten uit te proberen. Of met een beetje geluk niets van dat alles. Behalve ons familie-vakantie-lijstje. Op de laatste schooldag schreven we ieder twee gewenste uitjes op, dat maakte een vrolijk en verrassend lijstje van tien. Ik heb nu al zin in de fluisterboot en de avondpicknick op het strand.

Maar het meeste vakantiegevoel is dat we straks weer compleet zijn. Na drie weken vakantie bij hun moeder, liggen middelste en oudste vanavond weer bij ons in hun bedjes. Kleine man is al een week aan het aftellen en was gisteren zwaar verontwaardigd dat het nóg een nachtje slapen was. Nu alleen nog eten en dan... Hij lacht zijn lieve lach.

Of we nog weggaan? Nee. Dit jaar blijven we gewoon thuis. Mijn hoofd stond er niet naar en mijn hart wilde ook hier blijven. In de buurt van een van mijn allerliefsten. Daar kon dit jaar Italië of Frankrijk niet tegenop. Of zoals Acda en de Munnik zingen: "Je kunt niet elk jaar met elk circus mee".  Nu nog proberen dat circus uit mijn hoofd te houden. Eén vakantielijstje en het gezin weer compleet is al genoeg.

Of zoals de neef van Loesje zegt: Mijn vakantie heeft geen plan. 










maandag 20 juli 2015

He kleine man op je kinderfiets...

Grote man leert kleine man fietsen. Hij heeft namelijk een nieuwe fiets gekregen van opa en oma. Alweer even geleden. Hij kan uren naar de fiets kijken. Maar erop zitten, ho maar. "Als ik vijf ben, mama", heeft hij bedacht. Dan kun hij nu maar beter alvast gaan oefenen, bedachten zijn vader en ik. Dus zo gebeurde. Op zijn oude vertrouwde blauwe fietsje met zijwieltjes, waar zijn zus ook ooit op leerde fietsen.

De eerste keer oefenen op het schoolplein was zo spannend dat zijn wangen nat waren van de tranen. Terwijl papa zijn tranen negeerde, vroeg kleine man om zijn moeder, die vanuit het slaapkamerraam stiekem stond mee te kijken. Iets met zachte heelmeesters... Na een paar dagen oefenen met papa, werd er niet meer om mama gevraagd. Integendeel. Fietsen wilde hij alleen nog maar met papa. En terecht. Terwijl de zijwieltjes elke dag een paar millimeter omhoog gingen, groeide zijn zelfvertrouwen. De afstanden werden langer en de snelheid sneller.

Vandaag belde kleine man me op mijn werk. "Mama!", hoor ik mijn allerliefste roepen, buiten adem van opwinding, "ik heb vandaag de bocht om gefietst". Dat wilde ik zien. Dus na het eten en voor de volgende bui naar buiten. En daar ging hij. Zijwieltjes in de lucht, hardop motorgeluiden nabootsend. Zijn vader moest hollen om hem nog bij te houden.

Hij fietst! Mijn grote kleine man. Mijn hart barst uit elkaar van geluk en ik zie mijn lief glunderen.  Alweer een mijlpaal in het leven van onze vier-en-driekwart-jarige.


Groot geluk op een kleine fiets...

zondag 5 juli 2015

Begrijp ik niet...


  • Op een volle pont je brommer of scooter starten zodra de klep naar beneden gaat
  • Roken achter de kinderwagen
  • Hardlopen achter de kinderwagen
  • Muntjes bij concerten en festivals, niet bedacht voor het gemak maar om nog meer geld te verdienen (moderne maffia)
  • Mensen die niet luisteren en zelden een vraag stellen (wat ik als combinatie dan wel weer logisch vind)
  • Dat het in veel bedrijven niet draait om mensen en kwaliteit maar om winst en aandeelhouders
  • Dat overal maar suiker in wordt gedaan
  • Hondendrollen op straat
  • Dat er meer geld wordt besteed aan marketing dan aan kwaliteit
  • Dat we op zoveel onbegrijpelijks zo weinig invloed lijken te hebben



vrijdag 3 juli 2015

Je zou denken...

Kleine man roept, ver voor de wekker. Hij kruipt bij ons in bed, maar kan niet meer slapen. De warmte hangt nog in de slaapkamer. Dan de echte wekker, nog een keer omdraaien. Ik heb koffie nodig en stommel de trap af, poes draait om mijn benen. Ze heeft eten nodig, wat extra water. Met twee koffie en een beker melk weer naar boven. Beetje wakker. Aankleden, insmeren en smeren. Jam en vlokken. "Lekker", smakt kleine man. Ik maak nog maar een koffie. Dan snel naar school. Te laat, maar op de laatste schooldag is dat niet erg. Je zou bijna denken dat het een gewone dag is. Maar ik rijd door naar het ziekenhuis. Het is geen gewone dag. Met een brok in mijn keel en een knoop in mijn buik, rijd ik weer naar huis. Nog even langs de bakker en de slager. Ik zou willen dat het een gewone dag is. Maar het is geen gewone dag. Ik slik nog maar eens, doe met mijn ogen dicht een wens en spring dan  op de fiets. Kinderen ophalen van school. Je zou denken dat het een gewone dag is. Maar dat is het niet.




Verhuisbericht

Mijn blog is verhuisd naar dagelijksedingen.blog Zie ik je daar?