Toen je nog in mijn buik zat, zei vriendin A. dat mijn wereld zou veranderen. "Je wereld wordt kleiner, maar je ziet ineens het gras groeien." Ik moet er nog vaak aan denken. Aan hoe jouw komst de dagelijkse dingen groots en meeslepend heeft gemaakt. Alsof ik voor de tweede keer de wereld mocht ontdekken, deze keer door jouw ogen.
Het is zaterdag. De wekker ben jij. Het is half acht. Ik zou nog wel even willen slapen, maar jij denkt er anders over. Klaarwakker en gereed om naar beneden te gaan. Terwijl ik mijn ogen wakker wrijf, babbel jij al honderduit. Met je hoofd schuin, krijg je het voor elkaar om de dag te beginnen met filmpjes van Lego. Een halfuurtje maar. Met je mond half open, kijk je hoe anderen bouwen. Ik drink koffie en grinnik zachtjes. "Lekker mama?", vraag je me. KLIK!
Als er boterhammen zijn gesmeerd en gegeten, wil je mee boodschappen doen. In de auto reken je hardop uit dat je vijf jaar en een half en een kwart bent. Ik zeg dat je dan dus vijf en driekwart bent. Terwijl ik naar je verbaasde blik in de achteruitkijkspiegel kijk, probeer ik het uit te leggen. Jij denkt er duidelijk anders over, want "dat wat jij zegt mama klinkt veel jonger." KLIK!
Dan gaan we fietsen, even kijken op een plek waar we misschien wel willen wonen. Je mond staat niet stil, terwijl je alweer wat groter lijkt gegroeid op je groene mountainbike. Honderden vragen heb je en evengoed tijd om tussendoor te zingen. Want fietsen en zingen gaat zo lekker samen, terwijl je beentjes de trappers een slinger geven. KLIK!
Mijn hoofd vol beelden en uitspraken van jou. Je blote billen in het zwembad in de tuin. Je schaterlach. Je kleine handjes die de boodschappen op de lopende band leggen. Je trotse blik als je naar de avondvierdaagse-medaille op je shirtje kijkt. Je gekke kunsten op de bank. Je gestuiter en gefilosofeer. KLIK!
Groot geluk in een kleine man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten