Hoewel we vijf kortingsbonnen hebben, willen oudste en lief niet mee. Lief onder het mom dat hij dan bij oudste blijft en oudste onder het mom van 'gewoon'. Kleine man twijfelt vanwege de rode knop waar de clown vorig jaar op wilde drukken. "En dan roept het hele publiek jaaaaaaaaaaaaaa! en alleen ik roep neeee! en dan drukt hij toch", vat hij zijn twijfels samen. "En weet je wat een lawaai dat dan is?" Hij demonstreert het en ik verbaas me dat ik de rode knop ben vergeten.
Als onverwachts oma M., neefje D. en nichtje R. langs komen, vallen onze circusplannen bijna in het water. Maar we hebben op tijd de zelfgebakken taart van oudste op en kletsen doen we een andere keer weer verder. Kleine man wil het toch niet missen en gaat mee. We zijn precies op tijd en sluiten als laatste in de rij. Volle bak deze keer. Met onze billen op de bovenste rij van de harde tribune, wil kleine man per se tussen ons in. Zijn hand legt hij stevig op mijn been terwijl hij met een wantrouwende blik naar de clown kijkt die het publiek begroet. Terwijl de meeste kinderen zijn vrolijke grappen begroeten, kijkt jongste wijselijk de andere kant op als de clown onze kant op komt. Het is nu al leuk.
Dan begint de show van het Magic-Circus. De tent is klein en warm maar de piste biedt genoeg ruimte voor spannende capriolen aan trapezes. Een goochelaar tovert wel twintig paraplu's uit zakdoeken en de clown laat een meisje uit het publiek zweven. Op de punt van een klapstoel. Als dan ook nog een bokkig geitje heen en weer loopt over een smalle balk, doen we onze monden niet meer dicht. In gedachten bedenk ik het leven van de circusartiesten erbij. De clown is in het echte leven vast een sombermans en zouden de acrobate en de goochelaar een stel zijn?
In de pauze plukken we aan een suikerspin en kijken naar het paardje dat vandaag een vrije dag heeft. Om de circustent staan een paar kleine armoedige caravans. De artiesten zijn te vinden achter de kraampjes, waar behalve spinnen worden gesuikerd ook poffers worden gebakken en grote zakken met popcorn gevuld. De tweede helft is weer net zo fijn, met een knappe man die aan palen danst en omgekeerd aan het tentplafond hangt. Zijn voeten in lussen en om zijn ogen een zakdoek. Kleine man kan het niet aanzien en jammert "oh, nee" terwijl zijn suikervingers in mijn knie knijpen. Gelukkig gaat het goed en kunnen we weer opgelucht adem halen.
Als de voorstelling is afgelopen, lopen we naar buiten. Daar staan ze allemaal, de clown, de acrobaten, de goochelaar en de circusdirecteur. Kleine man zucht als hij niet ontkomt aan een high-five met plafondzwever. Middelste grinnikt. Hij heeft pas weer praatjes als we in de auto zitten.
Lang leve het circus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten