Inmiddels is oude bril op en moet ik al heel lang een nieuwe. Van uitstel komt afstel, maar niet vandaag. Ik sta dus in de winkel voor een nieuwe bril. Terwijl ik bij de afgeprijsde modellen sta, kijkt de eigenaar van de brillenwinkel me diep in de ogen, loopt weg en komt met een model nieuwe collectie. Raak! Hij heeft er verstand van. En hoewel in mijn zelf(ie)beeld geen bril past, staat deze best mooi. Ik lach mijn bebrilde gezicht toe in de spiegel en schrik van mijn lachrimpels. En dan zitten er nog niet eens glazen op sterkte in. Snel loop ik naar de andere kant waar het zonlicht niet zo meedogenloos naar binnen schijnt. Een zelf(ie)beeld is immers zo gemanipuleerd en wat is waarheid?
Grote man en kleine man vinden de bril mooi. Maar ik schrik. Van de prijs. En dan zitten er nog niet eens glazen op sterkte in. Kijk, zegt de eigenaar van de winkel, je kunt de bril gewoon alle kanten op buigen. En hij is ook nog eens vederlicht. Ik knik, hij heeft gelijk. En beide is wel wat voor mij. Maar ik bedenk in mijn hoofd wat ik allemaal voor dat bedrag zou kunnen doen. Grote man kent me en lacht zijn scheve - ietwat spottende - glimlach. "Gewoon doen prinses!" Maar ik kan het niet en even later zitten we weer op de fiets naar de negen straatjes. Daar zit namelijk een brillenwinkel met monturen voor weinig. Daar krijg je dan gratis geen goed advies bij, de brillen zijn onbuigzaam en ook niet bepaald licht. Ik zet er wel tien op mijn gezicht, maar tevergeefs.
Potver! Bij mijn nieuwe zelf(ie)beeld past nu een vederlichte, buigzame bril volgens de nieuwste trend en uit de nieuwe collectie, waar bovenal mijn ogen zo goed in uitkomen. Ik negeer scheve glimlach van lief en ga er volgens goede traditie maar eens wat weekjes over twijfelen.
Voorlopig nog niet verlost van oude bril...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten