Vandaag hing er een schoolklas kinderen aan mijn armen en benen, figuurlijk dan (letterlijk kan niet, dat snap jij ook). Een ruis in mijn hoofd en een keel van schuurpapier. Ook had iemand de glazen stolp zonder overleg weer over mijn hoofd geplaatst. Ik pakte mijn boeltje en ging naar huis, naar bed. Net wakker en het eerste wat ik denk is dat ik wel nog moet schrijven. Even dus eruit en dan snel weer erin.
Hoop niet dat het griep is. Hoop dat het gewoon een flinke vermoeidheid is die door mijn strakke blog-regime, vakantiestress, aanhoudende regen en hoestende kindjes ' s nachts me vandaag een harde klap op mijn hoofd gaf. Niet eerlijk, want ik zou lekker gaan eten met vriendin W. die ik toch al te weinig zie. Maar er zijn natuurlijk ergere dingen (waar ik de me afgelopen week even niet in heb verdiept).
Vervelende van in de lappenmand is dat mijn hoofd nooit meedoet met mijn lijf. Lijf gaat braaf liggen en rusten, maar hoofd bedenkt allemaal onhandige dingen. Als: ik moet echt gezonder gaan eten. Zodra ik me weer wat beter voel, maak ik elke dag een groene smoothie. Of: ik zou weer eens moeten gaan hardlopen, misschien voel ik me dan fitter. Vanaf daar is het einde zoek en voor ik het weet heeft hoofd een to-do-lijstje gemaakt voor als ik me weer beter voel. Daar knapt een mens van op...
Als ik straks weer in bed stap, dwing ik mijn hoofd alleen maar leuke en oppervlakkige dingen te denken. Die azuurblauwe zee, waar we deze zomer onze tenen in gaan steken, de blauwe regen in onze tuin, het winnen van de loterij waar we nooit aan mee doen, een wekelijkse column in Het Parool (door mij, echt waar!), egeltjes en een mojito waar mijn hoofd van gaat borrelen (maar in a good way).
Over de liefde en mijn liefsten. Over mijn hoofd en mijn hart. Over koffie en brieven. Over chasing dreams. Over gewone dingen die buitengewoon zijn. En over kindness, kussen en kniesoren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Verhuisbericht
Mijn blog is verhuisd naar dagelijksedingen.blog Zie ik je daar?
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart...
-
Ik interview middelste voor mijn boek. We moeten er allebei een beetje om grinniken terwijl ik de dictafoon op mijn telefoon test. Met een k...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten