"Goed hoor! En met jou?"
"Ook prima!"
Het gesprek zou iets raars krijgen als je antwoord al teveel van dit scenario zou afwijken. Zo werkt het dus ook op social. Die 100 vrienden zijn je online buren. Natuurlijk zitten daar ook echte vrienden tussen, maar die weten dat er meer verborgen zit achter jouw check-ins en gefilterde fotootjes. Maar dat is voor een ander moment en een andere setting. Waar de duimpjes niet omhoog hoeven.
Ik denk dus niet dat we online meer liegen. Ik denk dat online ons meer mogelijkheden biedt voor onze natuurlijke neiging de schijn een beetje op te houden. Lees: soort van anoniem, geen vorsende blik van je gesprekspartner, filters en natuurlijk de druk van het grote publiek. Ga jij maar eens op een podium voor een volle zaal achter een microfoon je dagelijkse onzekerheden en mislukkingen delen. En blijf als zaal dan nog maar eens rustig op je stoel zitten. Zo zag ik een paar weken geleden een oproep van een Facebook-kennis voorbij komen aan zijn ex om te stoppen met de vechtscheiding in het belang van de kinderen. Ik voelde me net zo ongemakkelijk als wanneer de buurman dit voor de voordeur van de buurvrouw had lopen roepen.
Hiermee wil ik niet pleiten voor online liegen hoor (trouwens ook niet pleiten tegen online eerlijkheid). Ik wil het wel relativeren. Zie Facebook als een gezellig buurtfeestje, waar je af en toe ook ook echt verrast wordt door je buren. Door iets wat ze zeggen of laten zien. En lijkt het gras van de buren groener? Dan is er altijd nog de defriend-knop, daar kan geen blokje om tegenop.
Het is hier geweldig in Thailand! Of is deze foto genomen in een zwembad in Amsterdam Noord? Fascinerend project van Zilla van den Born
Geen opmerkingen:
Een reactie posten