Dacht je dat het moeilijk was, is het heel simpel (dag 30)

En dan ben je zomaar opeens op dag 30 van je dagelijkse-blog-voornemen beland. Het is gelukt om elke dag iets te schrijven. In ruil soms voor wat slaap en de ene keer met wat meer moeite dan de andere keer. Maar de zinnen kwamen eigenlijk altijd en ook het besef hoe fijn ik het vind om te schrijven. Er was ook twijfel, om blogs door te plaatsen op social bijvoorbeeld. Niet altijd goed genoeg en ook een beetje roeptoeterig zo elke dag. Wilde ik nou schrijven of gelezen worden? Vooral het eerste, maar het tweede maakt het wel extra leuk.

Elke dag schoot tenminste één keer het zinnetje door mijn hoofd: ik moet nog wel bloggen. En dacht ik het zelf niet, dan herinnerde mijn lief me er wel aan of net nog vriendin W. die een laatste slok van haar wijn nam en zei: "Ik ga, want jij moet nog bloggen". Toch voelde het nooit echt als een verplichting. Zoals het waarschijnlijk wel had gevoeld als ik me had voorgenomen 30 dagen elke dag een rondje hard te lopen of mijn tanden te stoken.  

Het is natuurlijk simpel. Matt Cutts zegt het ook in zijn Ted-talk: probeer eens 30 dagen lang iets nieuws. Maar bedenk allereerst wat je heel graag zou willen, misschien al heel lang, maar wat je om allerlei redenen toch nog niet hebt gedaan. Daarover nadenken is lastig maar ook bijna het leukste. En eenmaal ontdekt... wat zijn dan nog 30 dagen? Slechts een begin van iets moois.