Junior chef A. (dag 12)

Ik houd van lekker eten. Neem me mee uit eten en ik zorg met mijn stralende hoofd voor extra sfeerverlichting aan tafel. 24kitchen is voor mij de ultieme comfort-tv (lees: moe op de bank met neus net boven dekentje uit) en Rudolph mijn stiekeme held. En als manlief in de keuken zelf pasta staat te maken, klinkt het bij de buren door hoe ik opnieuw als een blok voor hem val. Ik ben meer een eaty dan een foodie, want echt heel goed koken kan ik niet. Ik red me wel - maak lekkere salades en prima Hartogh boterhammen met kaas - maar zodra ik vlees moet bakken of een heel etentje moet plannen, gaat het mis. Was ik dus al een enorme bofkont met manlief,  heeft hij ook nog eens een junior chef op de wereld gezet. Oudste A. is elf en houdt enorm van koken. We zouden haar Jamie kunnen noemen, want ze heeft dezelfde flair en nonchalance als de tv-kok. 

Het is een feest om naar haar te kijken als ze bezig is. Haar signature dish is risotto met spinazie en blauwe kaas. Dan staat ze op haar krukje bij het fornuis te roeren, met één hand natuurlijk, want in haar andere hand heeft ze haar glas karnemelk om uit te nippen. Ze volgt geen recept, maar kookt op gevoel en dat gaat eigenlijk altijd goed. Haar risotto is voortreffelijk en gaat schoon op, tot aan de bodem van de pan. 

Afgelopen weekend besloot ze dat ze weer eens voor ons wilde koken. Ik veerde op - want praten over eten doe ik ook graag - en vroeg wat ze wilde maken. Terwijl ze die Jamie-blik in haar ogen kreeg, somde ze op: 'ik zit te denken aan roseval-aardappeltjes uit de oven met knoflook en rozemarijn, kipfilet in een krokant jasje met zelfgemaakte pesto als dressing en haricot verts'. Er stond nog niks op tafel en de boodschappen moesten nog gehaald, maar ik knapte nu al uit mijn stiefmoeder-velletje van trots. 'Klinkt heerlijk schat!', antwoordde ik, terwijl ik zachtjes mijn zegeningen telde. 

En wat was het weer lekker! Terwijl onze junior chef in de keuken haar hand er niet voor omdraaide, toverden middelste en jongste de keuken om tot restaurant. Middelste was - in haar flamenco-jurk met tasje uit Buenos Aires - onze gastvrouw (we moesten kaartjes kopen voor het restaurant in haar slaapkamer). Kleine man was haar PA en ik denk uitsmijter omdat hij voor de gelegenheid zijn Spiderman-pak had aangetrokken. De champagneglazen kwamen op tafel en oudste maakte in de keuken de borden op. De sfeerverlichting verzorgden manlief en ik. Stilletjes zaten we te genieten. Toen kleine man vervolgens een haricot vert door de pesto-dressing zwierde en in zijn mond stak terwijl hij een volmondig 'MMMMM' uitbracht, wist ik het zeker. 

Wat kan ze koken, die oudste van ons. 

 De aardappeltjes zaten nog in de oven, maar de krokante kipfilet en haricot verts had A. al mooi opgemaakt.