Lang leve D. (dag 10)

Vanavond viert D. dat ze nog twee dagen geen 40 is. Mijn eerste ontmoeting met D. was toen ik hoogzwanger was en ze - na zich te hebben voorgesteld - wees op mijn enkels en verschrikt uitriep: 'Zo, wat een olifanten-enkels.'  Ik denk dat ze aan mijn blik zag dat ik op het punt stond te gaan slaan, omdat ze daar snel aan toevoegde: 'Dat had ik ook toen ik zwanger was, maar dat komt weer helemaal goed'. Net op tijd, maar te laat om te zeggen dat we nou een vliegende start hadden.

Ik leerde D. beter kennen dankzij de Bongerd Housewives (op een avond na heel veel wijntjes verbasterd tot de Hongerd Bousewives). En ze stal mijn hart met haar uitgesproken meningen, luide grappen maar vooral haar lieve karakter. Zo maakte ze een papieren slinger toen manlief en ik twee jaar getrouwd waren ('omdat jullie van papier zijn!') en haakte ze hartjes bij de geboorte van kleine man.

Elke woonwijk zou een D. moeten hebben om de boel een beetje op te schudden en die met zelfgemaakte kadootjes porties geluk verspreidt. Dus lieve D. als je dit leest ' keep calm and carry on'. Veertig worden is een eitje, hoef je niks voor te doen. Behalve dan het heel uitbundig vieren, maar dat is aan jou wel toevertrouwd.