En terwijl om je heen de een na de ander zich opvouwt, kun je je wel eens een enorme stijve hark voelen. Maar dat mag niet van de juf. En op de een of andere manier raadt ze gedachten, dus zegt ze dat altijd op het juiste moment. Of ze vraagt (terwijl ze zelf opgevouwen met haar ogen dicht ligt) of je nog wel vriendelijk kijkt, net terwijl jij die fronsrimpel tussen je wenkbrauwen voelt knellen. Best eng, maar ook wel knap.
Het leuke van yin-yoga is 'voelen' wat een oefening met je lichaam doet. Dan stroomt het bloed weer door je benen (of andere plekken waar je je eerder niet van bewust was) en zie ik al die mannetjes voor me die in mijn lichaam wonen en nieuwsgierig hun hoofden uit hun niet sportieve grotten steken. Gapend, beetje mopperend maar ook wel nieuwsgierig wat deze commotie veroorzaakt.
Het allerleukste van yoga is de ontspanning. Aan het einde van de les. Languit op je matje, dekentje nog net niet over het puntje van je neus. Meestal val ik als een blok in slaap en altijd denk ik, lag ik maar alvast in mijn bed. Maar eenmaal wakker, kom ik thuis en is alle slaap verdwenen. Dan vraagt manlief of ik weer wat centimeters ben gegroeid. En de mannetjes in mijn lichaam gillen dan tevreden in koor: "minstens twee!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten