Ik ben opgegroeid met het idee dat het belangrijk is om het nieuws te volgen. En dat is het ook. Maar ik vind het ook vaak lastig. Dan blader ik door de krant en lees over wat er allemaal mis gaat. In ons land. In andere landen. Op kleine schaal. Op grote schaal. Doden, politieke misstanden, rampen.
De dagelijkse krant spoelt een wereld van ellende over je heen. En ook al wil ik mijn hoofd niet in het zand steken. Het is soms teveel om te verwerken. '200 meisjes ontvoerd in Nigeria' ... 'Jij nog koffie schat?' ... 'Gezonken veerboot in Korea, bijna 269 mensen komen om' ... 'Ja, doe maar'.
In Cambodja komt een Nederlandse vrouw om het leven. Domweg doodgestoken met een schroevendraaier. Door een man die haar fiets wilde stelen. Haar dochtertje van anderhalf raakte ernstig gewond. Ik lees een zin over hoe het meisje werd aangetroffen en had die zin liever nooit gelezen. Vandaag hoor ik op de radio dat het meisje is gestorven aan haar verwondingen. Ik huiver en denk aan de vader die helemaal alleen achterblijft.
Ik wil mijn hoofd niet in het zand steken. Echt niet. Maar hoeveel nieuws kun je verwerken op een dag? Zonder ofwel afgestompt te raken ('Hee, hebben we geen lekker koekje bij de koffie?') of een dag van slag te zijn. Dus ik ga een beetje minderen. Wat vaker een boek en wat minder de krant. Ik wil betrokken zijn bij de wereld om me heen, maar een tijdje wat meer op micro-niveau. Misschien ebt dat machteloze gevoel dan weg?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
-
De tijd rolt met een razende Rrrrrr... het is vast mijn leeftijd want de kinderen hoor ik er niet over. Die wisselen moeiteloos Sint Maart... -
Het gewone leven is weer begonnen. Werk, wekker, school. Hoewel gewoon niet helemaal het juiste woord is. De woorden nieuw, wennen en anders...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten